American Sniper – mnie się podobało

American Sniper to jeden z tych filmów, które na pewno będą zdobić moją półkę w plastikowym opakowaniu z płytą DVD/BD w środku.

Z jednej strony jest Bradley Cooper, z drugiej fakt, że przez Battlefielda mocno wkręciłam się w tematy militarne. Zakochałam się w paru broniach, lubię ich dźwięk i choć nie wiem nic o wojnie (ani współczesnej ani tych z nazwą „Wojna Światowa”) to interesuje mnie to od strony żołnierzy. 

Bradley Cooper

To jeden z argumentów. Uwielbiam go od… 2008 roku, kiedy to wyszedł „Nocny pociąg z mięsem” i „Jestem na tak”. Wygląda tu świetnie, zupełnie inaczej, taki wielki (!), umięśniony i zarośnięty. Patrzy się trochę dziwnie, ale zdecydowanie z przyjemnością. Dobrany został do tej roli idealnie. Jest całkiem podobny do Chrisa Kyle’a, którego biografią jest ten film właśnie.

Takie ciało wymaga jednak pracy, ciężkiej pracy i jest artykuł, który pokaże, dlaczego faktycznie zasługuje on na nominację do Oscara (a może i statuetkę). Trzymam kciuki, bo ilość pracy włożonej w tę rolę jest dla mnie niewyobrażalna.

O czym jest American Sniper?

Hurt Locker – różnice i podobieństwa

Ten film już był… 7 lat temu, tylko wtedy miał tytuł „Hurt Locker” i był dużo lepszy. Ogromne rozczarowanie, szkoda czasu.

komentarz znaleziony na Filmwebie pod tym filmem

O Snajperze, Chrisie Kyle’u, żołnierzu Navy SEALs, który podczas misji w Iraku zabił ponad 250 osób. Sporo, prawda? Oprócz jego dorosłego życia w filmie tym ukazane są problemy, z jakimi borykają się żołnierze po powrocie z misji. Nieustanne poczucie zagrożenia, gotowość w każdym momencie, napięcie nerwów i poczucie bezsilności. Hurt Locker nie pokazał zbyt dobrze dlaczego William wracał wciąż na front, tu było to pokazane dużo wyraźniej. Są to podobne filmy, oczywiście, oba poruszają ten sam temat, są jednak wystarczająco inne, by mogły się komuś podobać oba. Nie wolno zapominać, że Snajper to historia prawdziwego człowieka (najpierw spisana w książce, w 2012 przez samego Chrisa Kyle’a – ostatnie sceny są oczywiście dorzucone).

Snajper vs żołnierz

Snajperzy strzelają do konkretnych ludzi, widzą ich twarze, często wiedzą, czemu akurat oni są celem. Nie zabijają masowo w jednej chwili, nie strzelają na oślep. Znacznie częściej snajperzy dostają jako cele osoby, które nawet nie są świadome, że mogą zaraz zginąć. Trauma po takiej „pracy” wydaje mi się znacznie większa niż w przypadku żołnierzy biegających z bronią bardziej bezpośrednią (którzy wcale też nie mają lekko).

Reszta

Nie jest to seans do uniesień i zachwytów jak Grand Budapest Hotel, jest obrazem, który pozwala spojrzeć na wojnę i żołnierzy z trochę innej perspektywy. Jest to film, który naprawdę warto obejrzeć.

Chris Kyle

Dla amerykańskich żołnierzy jest legendą. Dlaczego? Film z pewnością da część odpowiedzi.

Poza filmem możemy się dowiedzieć, że jest jednym z najlepszych snajperów na świecie i wśród jego osiągnięć na tym polu jest ósmy najdłuższy strzał ze snajperki ze skutkiem śmiertelnym. Odległość ta wynosiła prawie dwa kilometry (dokładnie 1920 metrów)! Dużo, prawda? Dla mnie niewyobrażalna odległość, szczególnie przy przełożeniu sobie to na grę, gdzie mój rekord to około 300 metrów.

Rebelianci nazywali go Diabłem, ciężko się dziwić.

Był legendą za życia i legendą jest po śmieci, jest chyba najbardziej rozpoznawalnym żołnierzem amerykańskim (skoro przyjechał do Polski dawać szkolenia w 2012 roku i WP zrobiła z nim wywiad), a zdecydowanie najskuteczniejszym. Odznaczony wieloma medalami. Sam pogrzeb był wielkim wydarzeniem dla naprawdę wielu ludzi, a na internecie (i na końcu filmu) można zobaczyć wiele scen z trzystukilometrowego pochodu z udziałem ponad dwustu pojazdów.

Z ciekawostek, sześć dni temu Gubernator stanu Texas ogłosił dzień drugiego lutego jako „Dzień Chrisa Kyle’a„.