Dyskutujmy to taka nowa forma tekstów, taka, w której najbardziej mi zależy na usłyszeniu waszego zdania. W teorii, ja rzucam temat, tak jak dziś, a Wy mówicie, czy się zgadzacie, czy nie. I argumentujecie swoją odpowiedź. Bardzo bym chciała, żeby to się przyjęło.

Coś Wam powiem – nie płaczę na filmach, zdarzyło mi się to tylko kilka razy. Zielona Mila i Most do Terabithii to chyba jedyne tytuły, którym udało się wycisnąć ze mnie łzy. Nie rusza mnie Titanic, nie płakałam po Whitney Houston czy Michaelu Jacksonie – wrażliwość nie jest moją mocną stroną.

Z jednej strony takie sztuczne święto, przez wielu uważane za bezsensowne, z drugiej jednak, jest to też dzień, kiedy można zrobić dla siebie coś wyjątkowego.

W sumie, mocno podoba mi się styl lat ’60, jeszcze mocniej muzyka z tamtego okresu, więc może pójść z weselem w ten klimat? Niżej wrzucam ciekawe zdjęcia w tym klimacie, co by nie zapomnieć i mieć ogólny pogląd jak to chcemy, żeby wyglądało.