Jak wszyscy dobrze wiecie, antologie i horrory to mój kink. Od dnia premiery Bloodride na Netfliksie czaiłam się, by ją obejrzeć.

Jest ich na lekarstwo, szczególnie, jeśli odrzucimy te z pogranicza gatunku. Te, które chciały być horrorami, bo opowiadają o czymś z tego świata, ale mimo wszystko, nikt poważnie ich za horror nie weźmie. Znacie mnie (albo i nie) i wiecie, że chcę eksplorować.

Ten miesiąc był dziwny. Od tygodni siedzę w domu. Trzeci chyba się właśnie zaczął. Wychodzę tylko do sklepu – zdarzyło się w tym czasie trzy razy. Bo w tych czasach niestety zamówić żarcie z dostawą do domu, jak to co miesiąc robię po wypłacie, dosłownie graniczy z cudem. Filmy W tym miesiącu zdecydowanie lepiej.

Mam problem i wiem, że nie jestem jedyna. Coś, co miało nam sprawiać tylko radość, a negatywne emocje wywoływać jedynie w bezpieczny i kontrolowany sposób, coraz częściej wpędza nas w poczucie winy. Żyjemy w ciągłej presji, w niedoczasie, wciąż niezadowoleni z tempa, w jakim przekopujemy się przez „listę zadań”.

Nie wiem jak Wy, ale ja do Gyllenhaala mam słabość. I do horrorów też. Obowiązkowo zaliczyłam więc „Velvet Buzzsaw” pierwszego dnia obecności na Netfliksiem. Czyli wczoraj. Film stworzony jest przez Dana Gilroy’a, który ma na swoim koncie „Nightcrawlera” (polski tytuł Wolny Strzelec), a w obu filmach w głównych rolach oglądamy Jake’a Gyllenhaala oraz Rene Russo.

Safe wylądował na Netfliksie już jakiś czas temu, dokładnie 10 maja. To już przeszło dwa miesiące i po takim czasie, to większość już nawet nie pamięta, jak wciągnęła nosem kolejny sezon Narcos czy 13 powodów, dlaczego Hania Piekarska jest niedobrą dziewczynką. A jednak jakoś ostatnio dopiero ludzie odkrywają Safe. W tym ja.